نگاه خانوم

یکی از دوستان کامنتی گذاشته بودند مبنی بر اینکه "چه نسبتی میان علم روانشناسی و عرفان وجود دارد" از آنجا که نمی‌خواستیم سؤالش بی پاسخ بماند، دکتر دولت آبادی این سؤال را اینگونه توضیح دادند:

عرفان و روانشناسی دو مسیر جداگانه هستند. درجات دانش و آگاهی در این دو مقوله کاملا متفاوت است. اختلاف آنها از زمین تا آسمان است.

روانشناسی شناخت انسان است و عرفان شناخت جهان و کائنات. این دو با هم قابل مقایسه نیست. شناخت جهان و فلسفه‌ی وجود در مقایسه با دروس روانشناسی که به شناخت انسان می‌پردازد بسیار پیچیده‌تر است. گاهی فرد از شناخت انسان بهتر می‌تواند به شناخت کائنات و مسائل فرا زمینی برسد.

روانشناسی در سطوح بالا به روح‌های شیطانی و روح‌های آسمانی یا ملکوتی می‌پردازد.  

اگر شخص بخواهد در مسیر عرفان  قرار بگیرد، روانشناس با تجربه و با دانش بالا می‌تواند او را راهنمایی ‌کند که البته کسب این درجه‌ی والا به ذات و روحیات فرد عاشق این راه بستگی دارد. به عبارتی دیگر قرار گرفتن در راه عرفان خارج از چهارچوب مسائل دنیایی و دانش زمینی است.

شعر زیر یکی از شعرهای من است که در رمان "تو با من می‌مانی" نوشته‌ی علی اکبر دولت آبادی (دلیر) که اینک در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به سر می‌برد، آمده است. پیشتر درباره رمان توضیح داده بودم.

دستم بگیر ای مهربان  

با خود ببر تا بیکران

با خود ببر تا عرش اعلای زمان

آنجا ستاره خسته نیست  

بغض گلو بشکسته نیست.

آنجا همه روشن‌تر از

ماه و زمین

مهربان‌تر از مهر زمین

لبریز از عشق و صفا 

سرشار از مهر و وفا ...

امروز می خوام چند کلمه‌ای درباره‌ی "راز سلامتی روان و جسم" با شما صحبت کنم. در ابتدا لازم می‌دانم که مقدمه‌ای را برای درک بهتر موضوع بیان کنم.

به طور کلی انسان موجودی است دو بعدی، جسمی و روانی.  از زمانی که روح از عالم ملکوتی در جسم نوزاد دمیده می‌شود، دائما در کش مکش، جنگ و گریز  و تعامل است. به این صورت که جسم علاقه‌های مادی دارد و روح علاقه معنوی. خوب توجه بفرمایید. وقتی انسان به مرحله‌ی بلوغ و دانایی می‌رسد، این دوگانگی و کش مکش و سردرگمی را به وضوح احساس می‌کند و از همان مرحله‌ یعنی از نوجوانی است که اگر با تعلیم و تربیت صحیح و کارشناسانه به مسئله نگاه کند می‌تواند با توازن بین این دو نیرو به انسان متعادل یا سالم تبدیل شود. 

برای ماندن در سلامتی روحی و جسمی باید به این نکات توجه کامل کنید و دقیقا این موارد را که عرض می‌کنم به طور مستمر و دائم انجام دهید تا دچار مشکلات جسمی و روانی نشوید که در هر سنی رعایت این اصول سلامتی را به فرد باز می‌گرداند.

امروز می‌خوام درباره "غلبه بر خشم" چند دقیقه‌ای صحبت کنم. انسان اولیه که هیچ پناهگاهی نداشت و در طبیعت، درون غارها می‌زیست، برای دفاع از خود در برابر حیوانات وحشی خشم را تجربه کرده بود و دفاع را مانند جانوران دیگر آموخته بود.

این موجود تا قبل از ظهور حضرت آدم جزء انسان نما و شبه انسان‌ها بود که روح ملکوتی در او دمیده نشده بود. بعد از ظهور حضرت آدم که تمام خصوصیات خوب آدمی در او دمیده شد، در حقیقت همان اسماء و نفخه‌ای از روح باعث گردید که تمام صفات خوب خداوندی در آن حضرت متجلی گردد و به وی تذکر داده شده بود که مبادا تحت تأثیر شیطان قرار گیرد، چون انسان تمام صفات بد از جمله صفات غیر انسانی را در خود داشت.

صفات خوب انسانی که در جلسه‌ای جداگانه به آن می‌پردازم، صفاتی هستند که همه نشاط برانگیز، سرشار از مهربانی و عطوفت و کاملا آرام بخش و از دانش خداوندی نشأت گرفته است.

امروز به ادامه بحث "چگونه به آرامش برسیم" می‌پردازم. در جلسه قبلی گفتم خداوند آرامش دهنده‌ترین است. گفتم که زیاده خواهی، توقع زیاد و بی انصافی انسان رو نا آرام می‌کنه و اشاره مختصری کردم به اینکه نگاه ما صحیح نیست. امروز می‌خوام در این مورد که ما خوب نگاه نمی‌کنیم و فقط باید به خودمون نگاه کنیم، بپردازم.

وقتی ما از خودمون فرار می‌کنیم، به امکاناتی که خود در اختیار داریم، پی نمی‌بریم، نا آرام می‌شیم. وقتی دائما دیگران رو مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دیم، نا آرام می‌شیم. این مقایسه که ما خودمونو با بالاتر از خود می‌سنجیم، آرامش رو از ما می‌گیره و این با رقابت اختلاف فاحشی داره.

در رقابت شما سعی می‌کنید که از دیگران جلو بزنید و مثل دیگران به موفقیت دست یابید. اما رقابت، در صفات بد نه تنها شما رو موفق نمی‌کنه، بلکه باعث بروز حسادت و کینه هم میشه. در رقابت سالم شما شاد هستید، اما در رقابت ناسالم شما عصبانی و پرخاشگرید و در نهایت از حسادت افسرده می‌شید.

اگر آفریدگار را خالق هستی بدانیم که زمین را برای هر موجودی مهیا نموده است و در آن عدالت اجرا می‌شود، یکی از مبانی عدالت هم بر این است که همه‌ی موجودات از این گذر بی رنج و عذاب عبور نمی کنند. یا به عبارتی زمین برای همه‌ی موجودات جای امنی نیست که این را می‌توان یکی از مبانی عدالت برشمرد.

در جهان بیشتر موجودات انسانی بنا به اعتقادات‌شان با خالق یا پروردگارشان صحبت می‌کنند. استمداد می‌طلبند. طلب بخشش می‌کنند یا نفرین و لعنت می‌فرستند.  

حال اگر خالق را از منظر علمی نگاه کنیم که توانایی او از هر ابر کامپیوتری که حتی مجهز به هوش مصنوعی هستند، عظیم‌تر است، می‌توانیم مغز خود را که کامپیوتر بسیار کوچکی است با کامپیوتر مرکزی عظیم ارتباط دهیم.

با این نگاه انسان‌هایی که اعتقادات‌شان به پروردگار بسیار زیاد است و مرتب با او راز و نیاز می‌کنند به نظر شما نمی‌توانند در مواقعی با کامپیوتر مرکزی یا خالق‌شان ارتباط برقرار کنند؟ یا پیامی بفرستند؟ در شرایطی که این ارتباط صورت بگیرد، آیا کامپیوتر مرکزی بنابه عدالت خودش به آنها پاسخی نمی‌دهد؟

اگر جواب شما مثبت است، می‌خواهم به مسئله‌ی دعا یا آه کشیدن بپردازم.

با وجودی که می‌دانم خواندن این مطلب طولانی است و ممکن است از حوصله‌ی شما خارج باشد، خودتان مدیریت کنید و آن را در چند قسمت بخوانید.

سه سال از آشنایی‌مان می‌گذشت. علاقمند شده بودیم. عاشق. تصمیم گرفتیم ازدواج کنیم. خانواده‌ام سنتی بودند، می‌دانستم که با این اختلاف سنی، با این ازدواج مخالفت می‌کنند. آنها این ازدواج را سنت شکنی می‌دانستند. اما عشق برنده بود و من تسلیم شده بودم.

وقتی مطرح کردم، سیل کنایه‌ها و تهمت‌ها، مخالفت‌ها و ... سرازیر شد. همه با هم مقابل ما جبهه گرفتند.

آمدند. مهربانان نامهربان شدند. دوستان دشمن شدند. خودی‌ها حسود شدند. سرانجام آتش بیاران معرکه دست به کار شدند. هیمه کفاف نمی‌کرد. هر کدام آجری با خود آوردند. روی هم گذاشتند. بین من و معشوق دیواری کشیدند. از زمین تا آسمان. هیچ یار و یاوری نداشتم. هیچ برگ برنده‌ای. معجزه‌ای همه در کار نبود. آخ که چقدر به معجزه نیاز داشتم.

امروز می‌خوام درباره "مهارت‌های کلامی" چند دقیقه‌ای صحبت کنم. مهارت‌های زندگی یکی از دروس دانشگاهی و دبیرستان‌های سراسر دنیا در کشورهای مترقی محسوب میشه که در حال حاضر در میهن عزیزمون ایران هم تدریس میشه. انسان در طول دورانی که زندگی می‌کنه از این مهارت استفاده فراوانی می‌کنه. این مهارت‌ها شامل موارد گوناگونه که به آن هنرهای زندگی هم گفته میشه.

یکی از این هنرها و مهارت‌ها هنر گفتگو، بیان و محاوره است که بسیار در روابط مون در خانواده و جامعه مثمر ثمر واقع میشه. من تا آنجا که بتونم شما رو با این هنر آشنا می‌کنم.

انسان موجودی است ناطق. انسان تنها موجودیه که از صحبت کردن لذت می‌بره. به همین خاطر دائما در صحبت است و گفتگو و در  بیان کلمات و شنیدن. بیشترین انرژی انسان در طول عمر به حرف زدن اختصاص می‌یابد. امروز به این موضوع مهم نگاه متفاوتی می‌اندازم. البته این سؤال در ذهن شما ممکن است شکل گیرد که کمتر حرف زدن و شنیدن آیا بهتر نیست ...... صحبت کردن و حرف زدن با کسانی که از تنهایی رنج می‌برند و نیاز به هم صحبت دارند، بسیار مهمه. اگر حرف زدن حتی درباره موضوعات سطحی یا معمولی و روزمره باشد برای این نوع بیماران و افراد اهمیت بسیاری داره.

سلام به  شما و  همکاران محترمتون و شنوندگان عزیز  رادیو سلامت.

موضوع بسیار جالبی در عین حال پیچیده‌ای رو  مطرح کردید. قبل از اینکه به این بحث جالب بپردازم اجازه می‌خوام که در این وقت محدود چند کلمه‌ای درباره‌ی سکوت صحبت کنم و بعد بپردازم به تأثیر سکوت در بهداشت روانی که موضوع برنامه تونه.

خدمتتون عرض کنم که سکوت کردن یک فعل است، یک عمل. یک عکس العمل. اما خودِ سکوت یا بی صدایی، یک حالت بهتر بگم یک وضعیتیه که همگی ما تا به حال بسیار با این شرایط روبه رو شده‌ایم و با آن آشنایی داریم. ضرب المثل‌های زیادی هم در این باره شنیدیم. همین سکوت یا عدم آن روی زندگی‌مون تأثیرات فراوانی گذاشته.

همانطور که عرض کردم سکوت یک وضعیت یا حالتیه که هر کسی در شرایط خاصی با آن مواجه میشه. این ما هستیم که برای بهتر شدن حال‌مون یا احوال طرف مقابل باید یکی از این دو گزینه رو به موقع انتخاب کنیم: سکوت یا شکستن سکوت. این انتخاب به دانش، هوش و زکاوت خاص  بستگی داره.

امروز می‌خواهم درباره‌ی موضوعی بسیار مهم با شما صحبت کنم و آن اینکه "چگونه خودتون رو باور کنید و از توانایی‌های خود مطلع شوید"

تا به حال برای شما اتفاق افتاده که کاری کرده باشید که خودتونو به تعجب واداره؟ مثالی براتون می‌زنم. شما خسته‌اید و در حال استراحت‌اید. ناگهان برای شما اتفاق خوبی می‌افته. براتون خبر خوبی میارن که اگه امروز خودتونو به نمایندگی فروش خودرو برسونید، می‌تونید با بهای کمتری ماشینی رو که مدت‌ها دنبالش بودین و بخرید. یا برای ثبت نام یک کالای دوست داشتنی و با ارزش باید همین امروز که شما از کار خسته به خانه اومدید، به مکانی دور برید.

از این گونه رخدادها در زندگی بسیاری از افراد اتفاق افتاده. آمار نشون می‌ده که کمتر کسی علاقه‌اش رو رها می‌کنه و به خواب می‌ره. بلکه فورا از رختخواب می‌پره و با عجله آماده میشه و خستگی از یادش می‌ره. به موقع می‌رسه و موفق هم میشه. با خوشحالی وصف ناپذیری به خانه برمی‌گرده و نوید توفیقشو به دیگران و کسانی که منتظرش بودن مثل همسرش می‌ده. اون موقع اگه دوست داشت، می‌خوابه. اینجا خستگی دیده نمیشه. اون همه خستگی کجا رفت ؟ بله. او به موقع خستگی رو جبران می‌کنه، اما اون روز خستگی رو از یاد می‌بره.

عاطفه یک واژه‌ی پربار و معنی داری است که اگر مثل خیلی از واژه‌های زیبا و پر بار از جمله عشق به موقع و درست استفاده شود زیبا جلوه می‌کند. عاطفه داشتن یا بی عاطفگی یک رفتار احساسی است که انسان‌ها در قالب این صفت از یکدیگر متمایز می‌شوند.

وقتی جامعه دچار افسردگی یا به عبارت ساده‌تر یخ زدگی (فسردگی) می‌گردد، افراد آن جامعه دچار اختلالات عاطفه می‌گردند که به صورت‌های‌ مختلف علائمی را از خود بروز می‌دهند. این علائم می‌تواند بی نشاطی، بی روحی، بی حالی و بی انگیزگی باشد که در فرد شور و نشاط زندگی را خاموش می‌کند.

افراد این جامعه نسبت به خیلی از مسائل از جمله توجه و تعلق به همدیگر دچار اختلال می‌گردند، گوشه گیر می‌شوند، کم حرف و از همه بدتر بی تفاوت به همه چیز می‌گردند. البته نباید افراد افسرده را با افراد بی عاطفه یکی بدانیم.

متن سخنرانی دکتر علی اکبر دولت آبادی با موضوع "خلاقیت" که از رادیو سلامت پخش گردید.

سلام به شما و همکاران محترمتون و شنوندگان عزیز رادیو سلامت.

قبل از اینکه به سؤالات شما پاسخ بدم به این نکته‌ی مهم اشاره می کنم.

همه‌ی ما می‌دونیم که تمام صفات عالی در نهایت ‌و درجه‌ی اعلا در ذات پروردگار عالم محفوظ است. از جمله خلاقیت که به معنی واقعی کلمه  از توانایی‌های خداوند متعال می‌باشد که بنا به خواست خداوند، این دانش که یکی از همان  کلمات یا اسما است در ابتدای خلقت آدم از طریق  نفخه‌ای از روح در حضرت آدم  دمیده شد و از آن لحظه به بعد انتقال این کلمات و اسما که همان دانش‌های خداوندیه از نسل بنی آدم سرچشمه گرفته و در طول و پروسه‌ زندگی به نسل‌های بعدی با تغییرات کم و بیش انتقال پیدا کرده که سرانجام این تغییر و تحولات منجر شد به اینکه هیچ یک از افراد بنی آدم  در تمام صفات با هم برابر نباشند. و این علاوه بر خصوصیات فردی و ظاهری به عنوان شناسنامه موجودیت وجود آدمی ست که خداوند با دانش خود که ورای دانش بشری است، بر آن مسلط است. 

روابط افراد در کوران زندگی تغییر می‌یابد. عوامل زیادی در تغییر رفتار شخص مؤثر هستند که به چند عامل مهم اشاره می‌کنم: ترس، اضطراب، افسردگی و ...

چند روز پیش برای خرید میوه به بازار رفته بودم. در مقابل یک مغازه‌ی ارزانی که میوه‌ی ارزان‌تر از بقیه عرضه می‌داشت، صف طولانی تشکیل شده بود. هنوز ماشین میوه فروش نرسیده بود که بگو مگوهای چهار تا آقای نسبتا مسن و سالخورده مرا به خود جلب نمود.

بالای سر دو سالمند درختی وجود داشت که یک شاخه‌ی کوچکی که حدود نیم متر بود از درخت شکسته و آویزان شده بود که چندان هم مزاحم افراد عابر نمی‌گردید، مگر بلندقامتان.

سرانجام دو سالمند چند قدم آن طرف‌تر که شاخه‌ی شکسته‌ی بیچاره را برانداز می‌کردند به سخن آمدند و آن دو سالمند را که زیر آن شاخه به انتظار ایستاده بودند، را مخاطب قرار دادند.

عین حرف‌هایی که بین آنها رد و بدل شد را برای‌تان شرح می‌دهم تا خودتان قضاوت کنید.

دست‌های تو پر از صفا و پر از صداقت است، دست‌های پراز غرور، پر از نشاط. گویاتراز کلام روشن‌تر از نگاه است. آری دست‌های پر از دعاست. پر از سلام. این دست‌های بی ریا، اصلا عاری ز هر چه عیب، پاک و منزه است.

دست‌هایت چون دست کودکان، معصوم و بی گناه، دست‌هایت پر از سرود، پر از ترانه است.

دستت پر از بهار می‌تواند راحت به آسمان برسد و راحت می‌تواند یک بغل ستاره با خود بیاورد.

دست‌هایت در روز می‌درخشد و در شب چون ماه، مهتاب، آشیانه‌ی تنهایی من است. من این دست‌های پر از خاطره را حاضر نی‌ام از خود جدا کنم. پس با من بمان ای ماه نسای عزیز؛ ای مالک دست‌های مهربان! با من بمان تا ابد. تا زنده هستم با من بمان. پیش من، پهلوی من تا زندگی کنیم و با هم شادمان شویم.

برگرفته از رمان ماه نسا می آید

نویسنده علی اکبر دولت آبادی

 به نام خدای مهربان. با سلام و درود به شنوندگان عزیز رادیو سلامت. دکتر علی اکبر دولت آبادی هستم روانشناس بالینی و طب تکمیلی.

امروز از زیباترین مهارت می‌خوام باهاتون حرف بزنم. می‌خوام درباره‌ی موضوع "از عشق و دوست داشتن چه می‌دانیم؟" با شما صحبت کنم. این بحث بسیار وسیع و گسترده و شنیدنی است و به چندین جلسه وقت نیاز دارد.

عشق از واژه‌ی عشقه گرفته شده. گیاهی است که بسیار سریع رشد می‌کنه و در کنار ریشه‌ی گیاهان و درختان می‌روید و با استفاده از ریشه‌ی آنها به گردن گیاه یا همان ساقه یا تنه‌ی گیاه می‌پیچه. به طوریکه در عرض چند روز تمام شاخه و تنه‌ی درخت را درگیر خود می‌کنه و به خاطر مصرف بیش از حد آب نمی‌ذاره که ریشه‌ی گیاه یا درخت از آب کافی بهره ببره. حتی درختان تنومند رو هم می‌خشکونه.

به نام خدای مهربان. با سلام و درود به شنوندگان عزیز رادیو سلامت. دکتر علی اکبر دولت آبادی هستم روانشناس بالینی و طب تکمیلی.

امروز می‌خواهم درباره‌ی مسئله مهم "چگونه از نگرانی رهایی یابیم؟" صحبت کنم.

انسان با نگرانی به این دنیای عجیب و غریب می‌آید. عجیب به این خاطر که تا پایان عمرش نگران آینده‌ای است که خود از راز خلقتش نا آگاه است و غریب به این خاطر که کره‌ی زمین برای او یک گذر است، به خویشتن خویش. اینکه به خدای خالق خود نپیوسته است؛ این غربت را همه‌ی انسان‌های کره‌ی زمین با هر نگرش و مذهبی احساس می‌کنند.

به نام خدای مهربان. با سلام و درود به شنوندگان عزیز رادیو سلامت. دکتر علی اکبر دولت آبادی هستم روانشناس بالینی و طب تکمیلی.

امروز می‌خواهم درباره‌ی موضوع "رموز موفقیت در زندگی" صحبت کنم. قبل از اینکه کلیدها و راز موفقیت رو براتون بگویم، تعریفی از موفقیت حقیقی و موفقیت‌های کاذب، زود گذر و سطحی را توضیح می‌دهم.

قبل از اینکه مقوله‌ی‌ مد را از نظر جامعه شناختی و روانشناسی به اختصار مورد بررسی قرار دهم، به این نکته اشاره می‌کنم که شیک پوشی، تنوع پوشش و رنگ برای جامعه نشاط آور است. به هیچ وجه با مد گرایی ارتباطی ندارد.

آنطور که به جامعه القا کرده‌اند، پیروی از مد می‌تواند نشانه‌ی تجدد، شیک بودن و به روز بودن باشد. این طرز فکر را پدیدآورندگان مد فقط به خاطر منافع شخصی که درآمدهای کلانی را برای آنان به ارمغان آورده است، دنبال می‌کنند. و در این راه از تبلیغات گسترده‌ای استفاده نموده‌اند و توانسته‌اند که جمعیت کثیری را به دنبال خود بکشانند. این بازار بسیار متنوع و پر سود، افراد و شرکت‌ها و بنگاه‌های سرمایه گذاری عظیمی را همراه خود کرده است.

جوامعی که در حال پوسیده شدن هستند (جوامعی که به عقب برمی‌گردند) افراد قریب به اتفاق این جامعه، از کتاب و کتابخوانی دور می‌شوند. نه کتاب می‌شناسند و نه کتاب می‌خوانند. سال‌هاست که از خواندن و شنیدن و یادگرفتن دوری کرده‌اند.

افراد در این جامعه یا ساکت می‌مانند یا زیاد حرف می‌زنند که هر دو مورد ناشی از نادانی است.

در جامعه‌ای که افراد به نا امیدی مطلق رسیده‌اند، دیگر قادر به تفکر نیستند. در واقع فکر نمی‌کنند. تحقیق و مطالعه ندارند. حرف‌هایشان نه از روی عقل است و نه از روی احساس. اگر حرف می‌زنند، فقط حرف نشخوار می‌کنند.

به نام خدای مهربان . با سلام و آرزوی سلامتی برای شما شنوندگان عزیز رادیو سلامت. دکتر علی اکبر دولت آبادی هستم در روانشناسی بالینی و پزشکی تکمیلی. امروز می‌خواهم درباره حل مشکلات در چارچوب سؤال "آیا در حل مشکل‌تان موفق هستید؟" با شما چند کلمه‌ای صحبت کنم. قبل از پرداختن به مسئله، مقدمه‌ای در رابطه با مشکلات و مسائل زندگی به عرض می‌رسانم.

چندی پیش دکتر علی اکبر دولت آبادی با عنوان "ارتباط والدین با فرزندان" در رادیو سلامت گفتگویی داشتند که متن آن را برای شما خوبان قرار می دهم.

یادم میاد وقتی خودم در سنین نوجوانی بودم، دلم می خواست مثل پدرم باشم. بتونم قیافه بگیرم و امر و نهی کنم. خوب. قدیما معمولا روابط والدین با فرزندان طور دیگه ای بود. پدر خانواده معمولا خشن و مردونه صحبت می کرد و خیلی هم عصبانی بود. شاید هم ما اینجوری قضاوت می کردیم.

نصیحت از موجودی که به چشم دیده نمی‌شود، موجودی که آنقدر عظیم و تواناست که می‌تواند یک گرم (یک نخود) از آن همه‌ی بشریت را نابود کند. این موجود که از نظر بشر وجودی ندارد، همه‌ی وجود است و همه‌ی هستی.

چندی پیش مجله‌ی "پرسمان" گفتگویی با دکتر علی اکبر دولت آبادی انجام داد که در این پست به آن می‌پردازم.

"ظهر تابستان است / سایه‌ها می‌دانند که چه تابستانی است

سایه‌هایی بی لک / گوشه‌ای روشن و پاک

کودکان احساس، جای بازی این جاست...".

توهم واژه‌ای است که امروزه زیاد می‌شنویم. نمی‌توان به این واژه به طور اختصاصی پرداخت. زیرا این اختلال (توهم) همراه با اختلالات روانی دیگر در بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات دیده می‌شود که هر کدام از این تغییرات رفتاری منحصر به فرد است که متخصصان روانشناس با شناخت موشکافانه (تشخیص افتراقی) می‌توانند با توجه به علایم ظهور نموده در فرد پی به مشکل و بیماری او ببرند.

بخش‌هایی از کتاب "ماه نسا می آید" را با هم می‌خوانیم:

...ماه نسا شکست و نا امیدی قسمت هر کسی نمی‌شود. باید مثل کوه استوار بود تا بتوان از این حوادث زندگی گذشت. من از این حوادث شوم و تلخ گذشتم. آنها را لمس کردم و با جان و دل پذیرفتم و دانستم که تقدیر را باید پذیرفت. دانستم که زندگی پر از وحشت است. در خود چاره‌ای ندیدم، چاره‌ی زندگی خود زندگانی بود.

رمان "ماه نسا می‌آید" در سال 1380 بعد از سانسور شدید چاپ شد که متأسفانه به علت رنگی بودن جلد کتاب، اجازه‌ی انتشار نیافت. سرانجام با دو سال تعویق اجازه‌ی انتشار یافت که این مسائل در عدم فروش کتاب تأثیر به سزایی داشت.

در طول تاریخ وقتی بحران‌های گسترده و مداوم یکی پس از دیگری بر پیکر جامعه صدمه وارد می‌کند، جامعه دچار بحران پریشانی می‌گردد.

بیراهه‌ها فراوان می‌شود. راه اصلی از نظر عام ناپیداست. در حقیقت وجود ندارد.

آفات، وقایع طبیعی؛ از جمله سیل، زلزله، بیماری‌های مهلک که یکی پس از دیگری بعد از جنگ‌های طولانی بر پیکر جامعه صدمه وارد می‌کند، تحمل جامعه را کاملا از بین می‌برد.

کتاب با این مقدمه آغاز شده است که مقدمه‌ی قوی‌ای به نظر می‌رسد: راستی بر عمر رفته‌ام چه افسوسی باقی مانده است! سال‌های برباد رفته‌ام را گویا کسی ندیده است؛ انگار چون باد آمدند و گذشتند و حالا چیزی جز خاطراتی چند بر جا نمانده است. پشت همین سال‌های دور و پشت همین دیوار خاطرات به راحتی می‌توانی زندگی گذشته‌ام را ببینی و بر سال‌های رفته‌ام تنها افسوس بخوری.

رمان "ماه نسا می آید" نویسنده علی اکبر دولت آبادی (دلیر) انتشارات گلبهار اصفهان و 289 صفحه.

نویسنده در پیشگفتار می‌آورد: اول آنکه در بعضی از دقایق زندگی و به خصوص هنگام جوانی که "غول هیجانات" روانی در کمین است، ما آماده‌ پذیرش عشقی‌ایم؛ با چنین آبشخوری هر زنی الهه‌ی عشق است.