نگاه خانوم

دست‌های تو پر از صفا و پر از صداقت است، دست‌های پراز غرور، پر از نشاط. گویاتراز کلام روشن‌تر از نگاه است. آری دست‌های پر از دعاست. پر از سلام. این دست‌های بی ریا، اصلا عاری ز هر چه عیب، پاک و منزه است.

دست‌هایت چون دست کودکان، معصوم و بی گناه، دست‌هایت پر از سرود، پر از ترانه است.

دستت پر از بهار می‌تواند راحت به آسمان برسد و راحت می‌تواند یک بغل ستاره با خود بیاورد.

دست‌هایت در روز می‌درخشد و در شب چون ماه، مهتاب، آشیانه‌ی تنهایی من است. من این دست‌های پر از خاطره را حاضر نی‌ام از خود جدا کنم. پس با من بمان ای ماه نسای عزیز؛ ای مالک دست‌های مهربان! با من بمان تا ابد. تا زنده هستم با من بمان. پیش من، پهلوی من تا زندگی کنیم و با هم شادمان شویم.

برگرفته از رمان ماه نسا می آید

نویسنده علی اکبر دولت آبادی

بخش‌هایی از کتاب "ماه نسا می آید" را با هم می‌خوانیم:

...ماه نسا شکست و نا امیدی قسمت هر کسی نمی‌شود. باید مثل کوه استوار بود تا بتوان از این حوادث زندگی گذشت. من از این حوادث شوم و تلخ گذشتم. آنها را لمس کردم و با جان و دل پذیرفتم و دانستم که تقدیر را باید پذیرفت. دانستم که زندگی پر از وحشت است. در خود چاره‌ای ندیدم، چاره‌ی زندگی خود زندگانی بود.

کتاب با این مقدمه آغاز شده است که مقدمه‌ی قوی‌ای به نظر می‌رسد: راستی بر عمر رفته‌ام چه افسوسی باقی مانده است! سال‌های برباد رفته‌ام را گویا کسی ندیده است؛ انگار چون باد آمدند و گذشتند و حالا چیزی جز خاطراتی چند بر جا نمانده است. پشت همین سال‌های دور و پشت همین دیوار خاطرات به راحتی می‌توانی زندگی گذشته‌ام را ببینی و بر سال‌های رفته‌ام تنها افسوس بخوری.

رمان "ماه نسا می آید" نویسنده علی اکبر دولت آبادی (دلیر) انتشارات گلبهار اصفهان و 289 صفحه.

نویسنده در پیشگفتار می‌آورد: اول آنکه در بعضی از دقایق زندگی و به خصوص هنگام جوانی که "غول هیجانات" روانی در کمین است، ما آماده‌ پذیرش عشقی‌ایم؛ با چنین آبشخوری هر زنی الهه‌ی عشق است.