نگاه خانوم

کتاب "بچه‌های نیمه شب" نوشته سلمان رشدی و ترجمه مهدی سحابی است. این کتاب در سال 1981 نوشته شده و جایزه بوکر همان سال را از آن خود کرد.

همچنین این کتاب در سال 1364 برنده‌ی جایزه بهترین رمان خارجی کتاب سال جمهوری اسلامی را نیز دریافت کرده است.

این رمان تاریخی استقلال هند از استعمار انگلیس و سپس جدایی‌اش از پاکستان را به تصویر می‌کشد. گزارشی دقیق از 15 اوت 1947. و جشنی برای کودکان نیمه شب، کودکانی که همزمان با استقلال هند متولد می‌شوند.

در این کتاب علاوه بر تاریخ هند، به آداب و رسوم مردم هند، پیشگویی‌ها و افسانه‌ها و خدایان هند می‌پردازد. به طوریکه برخی از ویژگی‌های این خدایان در کودکان نیمه شب ظهور و بروز یافته است. کوچه‌های بمبئی و خیابان‌هایی که حتی برای اعیان نشینان شهر نیز ناشناخته و نا آشناست.

در شب تولد یا استقلال هند، کودکانی به دنیا می‌آیند که کودکان نیمه شب‌اند. کودکانی که توانایی‌های خارق العاده‌ای دارند. کودکانی که پدیده‌های جادویی‌اند. کودکانی که هم "سرورند و هم قربانی" (برگرفته از خود کتاب) که به واسطه‌ی قدرت تله پاتی بالای سلیم سینایی کانون کودکان نیمه شب جان می‌گیرد و به واسطه همین کانون هست که قربانی می‌شوند و سرگذشت شومی در انتظارشان است.

نویسنده قلم بسیار توانایی دارد. آنقدر با کلمات و جملات به زیبایی بازی می‌کند که علیرغم حجم بالای کتاب خواننده خسته نمی‌شود و در تمام مسیر با راوی که همان قهرمان داستان "سلیم سینایی" است همراه می‌شود.

نویسنده آنقدر تخیلش را به زیبایی در کتاب به نبوغ رسانده که خواننده مرز واقعیت و تخیل را درنمی‌یابد. اگر این کتاب از دل کشور دیگری بیرون می‌آمد بی شک آن را جزء افسانه‌های غیر قابل پذیرش می‌پنداشتم، اما چون از دل هند، کشور اساطیر و افسانه‌ها بیرون آمده است، نمی‌توان آن را غیرقابل باور دانست. آنچنان عمق جادو و کارهای شگفت انگیز را به باور نزدیک کرده است که فقط در اینجا قابل پذیرش است.

طنزهای زیبای کتاب و یا پیوند حوادث کتاب با حوادث تاریخی یکی از عوامل موفقیت این کتاب به شمار می‌رود. به طوری که سلیم سینایی کودک متولد شده در زمان استقلال هند چنان سرنوشتش با هند تازه استقلال یافته عجین شده است که چون دوقلوی چسبیده به او با او رشد می‌کند، تغییر می‌کند و بزرگ می‌شود و ....

استفاده از کلمات و اصطلاحات زیبا و تمثیل‌های به جا منجر می شود که خواننده عجله ای برای به پایان رساندن داستان نداشته باشد. بیشتر دوست دارد که از فضاسازی‌های داستان و حضورش لذت ببرد.

در بخش‌هایی از رمان که به نظر می‌رسد داستان روند کندی به خود می‌گیرد، متوجه می‌شوی که نویسنده با علم به این کندی، داستان را پیش می گیرد و ادامه می‌دهد و گویا از این موضوع خستگی‌ات می‌رود.

و در آخر اینکه سلمان رشدی استکبار حاکم بر جامعه‌ی هند را در قالب داستانی جدید و نو نشان می‌دهد استکباری که اجازه‌ی بروز و ظهور استعدادها و توانایی‌ها را نمی‌دهد.

شایان ذکر است این رمان جایزه جیمز تیت بلک و در جشن بیست و پنجمین و چهلمین سال برگزاری بوکر در سال 1993 و 2008 جایزه بوکر بوکرها و ... را برنده شد.